Os oito premios
Emmy que vén de acadar O conto da criada’, a serie baseada no
libro da escritora canadiense Margaret Atwood, asenta a proposta
dunha plataforma online por unha ficción que nos enche de medos ante
o que pode ser un futuro non tan lonxano do noso tempo.
HULU é unha plataforma
de streaming que ofrece aos seus abonados diferentes contidos
audiovisuais. Unha plataforma alternativa aos grandes que hoxe en día
manexan o fervedoiro territorio das series televisivas como poden ser
HBO ou Netflix nunha loita que está deixando atrás incluso ao
propio cinema de Hollywood. Esta é a primeira victoria da serie ‘O
conto da criada’ nos recentes premios Emmy ao acadar oito
galardóns, tres deles técnicos, pero os outros cinco referidos ao
traballo das súas actrices así como o de mellor serie dramática,
plantándolle cara ás grandes empresas e potenciando o papel do
público como quen en realidade pon en valor un produto. O segundo
triunfo é o de facer triunfar a unha serie de televisión dende un
marabilloso material literario, ao ser unha adaptación dunha novela
de Margaret Atwood, eterna candidata ao Nobel de literatura, e na que
se relata unha distopía, isto é unha sociedade ficticia, na que o
papel da muller vese anulado por completo, sendo únicamente un
elemento de reprodución para manter a especie. Esta clave feminina
tamén se atopa noutras series premiadas nesta gala, traballos como
‘Big little lies’ ou ‘Veep’ contan historias de mulleres nuns
contextos moi determinados. Reivindicacións xustas e necesarias,
pero que non deben poñerse por riba da boa produción así como do
extraordinario material audiovisual que nos atopamos en ‘O conto da
criada’.
Dende o primeiro
capítulo desta serie, que en España pódese ver na plataforma HBO,
un queda enganchado non só á súa temática, senón a unha
fascinante composición de imaxes, a súa montaxe, ao seu vestiario.
Toda unha contudencia visual que acompaña á potencia dunha
narrativa que nos pon ante unha chea de interrogantes sobre o noso
mundo e, sobre todo, cara onde nos diriximos. Esa sociedade, na que
se confunde o poder político coa extrema relixiosidade, puramente
sectaria, que impregna a toda unha comunidade, e na que todo xira
arredor da capacidade reproductiva da muller, dunhas poucas mulleres
que son as que esclavizadas e violadas sistemáticamente polos
señores perpetúan á especie. Tal e como se nos presenta ese
argumento e á vista dos acontecementos que nos derradeiros meses
teñen lugar nos Estados Unidos, un non pode desligar a narrativa
desta produción da situación social e política dese país. O
machismo, o emprego arbitrario das forzas armadas, a ausencia das
liberdades, os castigos, as humillacións... todo iso fainos pensar,
e moito, nas posibles consecuencias de seguir por ese vieiro
comandado polo presidente Trump que agora mesmo fala na ONU de
destruir completamente un país.
Cada minuto ante
a pantalla é estarrecedor, un calafrío permanente ante o que se nos
está contando. Ante unhas imaxes que aínda asi, dese horror, son
quen de xerar unha xélida beleza ante á que agroma todo ese feixe
de preguntas, esas dúbidas continuas por como levamos o noso mundo
cara o abismo, cara un muro do que pendurar as nosas eivas, culpas
dunhas conductas que semella non somos quen de evitar.
O sistema social
proposto na serie, no que unhas élites participan desa anulación
feminina a través dunha severa educación nun correccional é
estremecedor, así como a posterior dominación desa criada entendida
como un mero obxecto para a reproducción é a consecuencia dunha
imposición que se nos vai contando a modo de flashback arredor da
vida da protagonista, a gañadora do premio á mellor actriz, a
magnífica, Elisabeth Moss, para combinar así o actual estado desa
sociedade e o momento desa fractura, desa persecución ás
liberdades, da actuación dun exército que se move como unha banda
mafiosa, da violencia indiscriminada, do terror nas familias que
aínda que sexan o cume desa nova sociedade antes foron aniquiladas.
Dez capítulos os
vistos ata o de agora en España que quedan abertos á súa
continuidade, unha porta aberta á esperanza que agardamos para
coñecer como evoluciona esa historia, xusta merecedora do éxito
acadado nuns premios Emmy que puxeron o ollo na muller, na muller que
toma posicións ante o destino dunha sociedade na que ela nunca é a
favorecida, senón unha vítima que esta semana sentiu que ela si se
move na dirección axeitada.
Publicado no suplemento cultural Táboa Redonda. Diario de Pontevedra/El Progreso de Lugo 24/09/2017
Ningún comentario:
Publicar un comentario