sábado, 6 de xuño de 2015

Solpores de esperanza


Faise o solpor na enseada de San Simón. Baixo as ondas do mar os restos dos galeóns daquela batalla de Rande, ao noso carón o venturoso Capitán Nemo e no corazón da illa o latexo de Mendinho. Un corazón de pedra feito estatua que polas noites camiña por ese paseo de buxos trobando pola ausencia do amado. Camiños nunha illa que un percorre co puño afouto ao lembrar aos que penaron alí as miserias da guerra, os que sentiron como o que era un paraíso converteuse xa para sempre nun inferno de odio e noxo. Todo iso nun illote, nun anaquiño de terra que se eleva sobre o mar coma un altar. E a ese altar, a ese espazo abondoso de maxia e sensacións achegámonos como un cortexo os que hoxe, como cada mes de xuño, procesionamos ata esa illa para coñecer aos gañadores dos Premios Xerais nas súas tres vertentes: o de Novela, o Merlín de literatura infantil e o Jules Verne de literatura xuvenil. Alí todos seremos un, editores, escritores, críticos, público e a propia illa, para converternos nunha mesma identidade na procura de gabar as nosas letras, de honralas como nos ensinaron moitos antes ca nós e como tentaremos que outros fagan cando nós xa non esteamos. Ogallá o noso ronsel permaneza bulideiro na superficie desas ondas do mar de Vigo, escumas que non deixan de ser de esperanza aínda que sigan vindo mal dadas tanto para o idioma como para a edición de libros.
A lingua e os libros como soporte de calquera sistema cultural tamén cada vez máis aillados, acosados por unhas circunstancias sociais que non lles son especialmente favorables. Mal están as cousas cando a propia Xunta de Galicia ao longo do que levamos de ano admite que existe un problema co uso do galego, algo que coas estatísticas na man é evidente. O descenso continuado no seu emprego chega desta vez ao 50% en canto a aqueles que o empregan máis co castelán, mentres en 2008 a porcentaxe era de 56,4 % e no 2003 do 61% e seguirá a baixar coa degradación sofrida nas aulas dende aquel 50% do bipartito. E no referido aos libros tamén falamos de cifras que se afunden no fondo do mar, alí, a carón das moedas de prata dos galeóns, porcentaxes que falan de reducións na facturación das editoriais (30%), de material editado (40%) e de emprego directo asociado a este sector (30%). Porcentaxes nada  pequenos e que esconden situacións familiares abafantes, un abafo como o que se leva sentindo na nosa cultura dende hai un tempo. Alborexados polo ambiente xeral de crise, de recortes, de desprezos continiuos a todo o que se posicione do lado da cultura e escasas expectativas vitais o eido da lingua e da escrita cada vez síntese esmorecer un pouquiño máis. 
Hoxe non é día de laídos, nin de encher de bágoas a beleza dun día de ledicia pero sobre todo de esperanza. Nesta illa de San Simón moitos dos nosos escritores compartirán unha entrega de premios case que alleos a quen gañe algún deses tres recoñecementos. O gran triunfo de todos eles será o da resistencia, o de estar no medio da ría, sentindo a natureza no rostro mentres as palabras duns e doutros convértense en aloumiños e apoios a esa tarefa solitaria, e tamén solidaria, da escrita. Os autores son a redención dese sistema, os que nunca nos van a fallar coas súas historias e os seus personaxes. Eles manéxanse afastados das miserias políticas e económicas e neles pervivirá esa liturxia primitiva do contador de historias, un dos nosos sustentos máis primarios como comunidade.
Tamén Pontevedra cos seus contacontos dos Sete Falares espallará narracións polo aire da capital ao longo da fin de semana. Non o perdan. Outro motivo de esperanza. Nós embarcaremos no Babuxa cara San Simón, a esa illa que, como a fabulosa Thule da antigüidade, emerxe do mar coma un altar que trascende das mesquindades do cotiá para converterse en parnaso, alí aos pés do totém de Mendinho, as cantigas serán festa, as músicas deleite e as verbas ambrosía para uns mortais que precisan delas para seguir medrando e sobre todo confiando nos solpores, neses intres do día nos que o sol, a luz, afúndese na escuridade, pero nos que tamén sabemos que sempre chegará un mañá con novos ronseis, con novas escumas de esperanza e cun libro novo baixo o brazo. Soltamos amarras...



Publicado no Diario de Pontevedra 6/06/2015.
Fotografía: Illa de San Simón (Rafa Fariña)

Ningún comentario:

Publicar un comentario